Önceden kapının önünde yerini alıp bekleyen taraf olmaya alışmışım zaten, yine aynı şey. Hazırlıklar tamam esas kız ortada yok. Bu şekerler durmaktan bozulursa ana kız bir fiyaskoya imza atabiliriz :)
Kız bebek kıyafetlerinin klasik pembe tonunu görmekten fenalık geldi. Satılan şeker malzemeleri de aynı pembe olunca imdadıma turuncu puantiye yetişti. Hala o kadar güzel pembe tonları varken, her şey niye aynı pembe tonunda üretiliyor çözebilmiş değilim.
Saksıyı da Bauhaus'ta görünce beğendim ve "biraz" süsledim. Kızım da böyle kokoş bir şey olursa ne yapacağım bilemiyorum.Tabii bunları yaparken, yine bir önceki gibi, bir daha şeker yapmayacağıma dair kendi kendime sözler verdim.
İlk fotoğrafta bir de kapı süsü var ama o da sonraya kalsın. Nasıl olsa bu kızın daha geleceği yok. Vaktimiz var.
Bunun üstüne "ay en rahat zamanların kıymetini bil" diyenler varsa tavsiyem; demeyin. Dokuz ayın sonunda; annelere ne söylersen hangi klişe cevapları alırsın diye bir şeyler yazabilecek kıvama geldim galiba ;))
Şimdi gidip yürüyeyim de şu kızı dürteyim biraz...
